Toespraak Gerard Bruins 29 september Den Haag

 

Sven Skoda, Paul Breuer, Sebastian Ziesemann, Uwe Menen, Udo Voigt, Constant Kusters, Axel Möller, Daniel Weigl. Allemaal namen van Volksgenoten, die in de Bundesrepublik, slechts één land verder, momenteel terecht staan, gevangen zitten, of geen voet binnen de grenzen kunnen zetten, zonder gearresteerd te worden. Wat hebben zij gedaan? Gestolen? Op een "feest" in Haren ruiten bij een kruidenier ingegooid? Stenen geworpen naar de politie tijdens een demonstratie in
Bad Nenndorf of Hamburg?

 

Het was 13 maart jl., dat de eerste golf van huiszoekingen plaatsvond, en het "Aktionsbüro Mittelrhein" verboden werd. De bekende activist Sven Skoda werd gevangen genomen, en tot nog toe niet vrijgelaten. Het is maar de vraag, of er reeds een rechtszaak tegen hem, en zijn „medeverdachten“ begonnen werd, en of de stelling, dat het "Aktionsbüro" een criminele vereniging zou zijn, ook daadwerkelijk klopt. Na arrestaties en huiszoekingen in Südbrandenburg, 23 augustus, volgde het verbod op de Kameradschaften in Aachen, Dortmund en Hamm.

 

De Antikriegstag kon niet doorgaan. Ooggetuigen meldden hoe de politie zelfs meubilair uit de huizen haalde, waar zij huiszoekingen verrichte. In totaal werden toen 140 woningen doorzocht, door krap 900 overheidsdienaren.

 

De jongste golf van huiszoekingen vond afgelopen dinsdag plaats in Niedersachsen. "Besseres Hannover" werd verboden, en Kameraden in Bückeburg en Hannover werden in de ochtend vroeg opgeschrikt door de bel. De „buit“ lijkt gering, een kleine buste van de man die Duitsland tijdens de laatste Wereldoorlog leidde, een schietwapen, dat een lichtkaliber, toegestaan exemplaar zou zijn, en wat "gevaarlijke muziek".

 

Ondertussen zijn dit jaar wel zes verenigingen verboden, en 350 huizen, winkels, dan wel ruimtes van nationale Sozialisten doorzocht. Sommige huizen moeten in een ruïne veranderd zijn. Daarbij komen de tot nog toe 14.000 veroordelingen wegens "Meinungsdelikten", wat betekent, dat in de Bundesrepublik inmiddels 14.000 maal een mening verboden werd, doorgaans op grond van de paragrafen 86a, 90a, en 130. Toch heerst er officieel „Freiheit der Meinungsaustausch“ in Duitsland.

 

De media lijkt het allemaal niet te bezwaren. Het is geen nieuws dat een jongeman, die wij in Bad Nenndorf op 4 augustus jl. nog hoorden spreken, wegens het citeren van een lied uit de nationaalsocialistische tijd, thans vijf maanden de cel ingaat, mogelijk tussen personen, die een (ernstig) crimineel vergrijp begingen. De Duitse media berichten liever over de vermeende "NSU", en kunnen daaraan kolommen wijden. In Nederland kun je lezen hoe voor enkele dagen hier in Den Haag, voor het Catshuis, door bisschop Tutu van Kaapstad een standbeeld voor Nelson Mandela werd onthuld. Bisschop Tutu, die mogelijk omgang heef met Jules Malema, die hier in Den Haag, bij het Internationaal Gerechtshof werd aangeklaagd, wegens medeplichtigheid aan de genocide op het blanke Boerenvolk van Zuid-Afrika.

 

Sommige kameraden, ook hier te lande, zal het wel eens vreemd te moede worden, indien zij over dit alles nadenken. Wanneer staat bij ons de politie 's morgens vroeg op de stoep? Is het nog wel verstandig hier voor de Duitse ambassade te gaan staan? Wie betaalt de huur van je woning, verzorgt de huisdieren? Zal er na je vrijlating nog werk zijn? De tijd zal het moeten leren. De veroordeelde Altermedia-redacteur Axel Möller antwoordde vorig najaar, toen hij voor het Gericht in Rostock verschijnen moest, op een vraag, of hij niet naar een ander land vluchten wilde: "Was uns nicht bricht, macht uns stärker".

 

Zo gaf hij aan te beseffen, dat iedereen, ook van ons, gebroken kan worden in de strijd tegen dit systeem. En toch sterker kan worden, indien de bereidheid bestaat, voor zijn overtuiging lijden te verdragen. Het moet een steun zijn, in zulke omstandigheden post van kameraden uit de "vrijheid" te ontvangen. Bij dezen de herhaalde oproep trouw aan diegenen te denken, die om onze overtuiging de "vrijheid" voor een gevangeniscel moesten verruilen. Al gebeurt het dan dat post niet altijd beantwoord wordt.

 

Ingrijpen van de overheid bij een graf van een ons bekende historische persoon, heef ons inmiddels duidelijk gemaakt dat het zoeken van de openbaarheid soms tot averechts effect kan leiden. Ook de Duitse, thans gevangen genomen kameraden, hebben met hun acties, internetpagina's en virtuele conversaties mogelijk de aandacht van de overheid op zich gericht.
 
Het leert ons dat de beweging in de toekomst mogelijk beter in stilte kan groeien. Indien de verboden organisaties werkelijk met illegale activiteiten druk waren, zullen wij daarvan afstand moeten nemen. Instemmen met het doel, betekent niet automatisch instemmen met de werkwijze.

 

Het bewijs voor "criminele activiteiten" werd echter tot nog toe niet geleverd. Wij zullen moeten blijven strijden voor het "Europa der vrije Volken en Vaderlanden", in plaats van het door internationale bedrijven geknechte, en door één muntsoort arm gemaakte werelddeel, dat wij nu kennen.

 

Wie van ons door een boete of gevangenisstraf toekomstig zijn leven veranderd zou zien, zal het niet gemakkelijk hebben. Zeg nooit: "Dat gebeurt niet". De Duitse Kameraden hadden het ook niet verwacht. De woorden uit het Boek van de christenen: "Wie een toren bouwt, moet eerst neerzitten, en de kosten overdenken" zijn ook hier pijnlijk van toepassing. Een politiebeambte, die arresteert of een huis doorzoekt, doet zijn of haar werk, en peilt niet de innerlijke pijn die dat bij iemand van ons veroorzaken zou. Put troost uit de laatste woorden, voor het Gericht in Rostock, waarmee ik wil besluiten, van reeds genoemde "Schriftleitung" van Deutsche Altermedia, die thans voor drie-en-een-half jaar in Stralsund de herfstbladeren vanachter de tralies op het binnenplein van de gevangenis ziet neerdwarrelen.

 

"Ich möchte Ihnen jedoch zum Abschluß dieser Erklärung noch versichern, daß ich meinen Kampf gegen Ihr politisches System fortzusetzen gedenke, ganz gleich wo ich mich in der Zukunft auch befinden mag. Sei es nun auf der Straße, im Betrieb, am Rechner; oder aber in der einsamen Tristesse einer Gefängniszelle, in deren Innern ich immer noch freier sein werde, als Sie es hier draußen sind, weil ich weiß, daß wahre Freiheiht nicht von äußerlichen Unterbringungsumständen abhängig ist, sondern von der inneren Einshtellung."